“Simba kalkamıyor.” Bu, sabah erken kalkıldığında söylenecek oldukça garip bir ifadeydi. Birkaç dakika içinde bisikletlerimizle veterinere gidiyorduk. Ben pençelerine ve sırtına masaj yaparken ona hayat kurtarıcı iğneler yapıldı ve seruma bağlandı. Yavaş nefes almasını ve kollarımda hareketsiz kalana kadar gözlerindeki ışığın sönmesini izlerken, kızım gözlerinde yaşlarla çılgınca onun adını söyledi. “Üzgünüm efendim, kalp krizi ile felç oldu” diyen doktor ücretini kabul etmedi.
Yürüyüşü ve tavrıyla tam bir aslandı ve herhangi birinin kendi bölgesine tecavüz etmesinden hoşlanmazdı. (HT dosyası)
“Sanawar’da devam ediyorlar ve eve bir köpek yavrusu alıyoruz”; Yatılı okulunu yarıda bırakmak üzere olan kızım için adil bir anlaşmaydı. Önümüzdeki dokuz yıl boyunca Simba, ailemizin ayrılmaz bir parçası olacaktı. Labradorlar çok zekidir; Antrenörü, emir alma hızı için onu övdü. Kısa sürede en yakın arkadaşım oldu ve bu bazen karımı rahatsız etti.
Yürüyüşü ve tavrıyla tam bir aslandı ve herhangi birinin kendi bölgesine tecavüz etmesinden hoşlanmazdı. Tek bir çocuk gibi, biri daha fazla ilgi gördüğünde kıskançlığı aşikardı. Sürekli açgözlü, yalvarırcasına oğlumun gözlerine baktı ve ona yemek servis edildiğinde “yemek” duymayı bekledi. Arabada bir yolculuktan önce heyecanla ağladı. Ruh hallerini yargılamak için altıncı bir hisse sahipti. Tüm kutlamalarda bize kuyruğuyla neşeyle eşlik etti; Hastalandığımda başını kucağıma koyarak beni teselli etti. O tanıdığım insandı; gerçek bir “köpek Sapien”.
Ahlaksızlıklardan o da nasibini aldı. Kanepede oturmasına izin verilmediğinden, diğerleri uyurken sık sık kuralları çiğniyordu. Evde yalnız kaldığında önüne çıkan her şeyi çiğneyerek öfkesini dile getirdi. Kupwara’da görev yaptığım sırada arkadaş olduğu bir maymunun kafasını okşadığı sevimli bir Haberm var. Çocuklar büyürken köpekler asla büyümez; Yaşlandıkça enerji seviyeleri düşer ama yaramazlığı azalmaz.
Eşim ölen ruhu teselli etmek için kutsal ilahiler okurken aile onun kalıntılarının etrafında oturdu. Mezara defnedilirken kalbimizin derinliklerinde hissettik. Mezarına güller diktik ve tahttan indirilinceye kadar her gün ziyaret ettik. Mofussil’deki Jhansi kasabası, Simba ile ilişkilendirilene kadar haritada sadece bir isimdi.
Ruhunun yaratıcısına dönmesinden bu yana yıllar geçti ama pati izleri hala kalbimde kazınmış durumda. Yürüyüşlerimizden önce ayakkabımla kaçtığını ya da tasmayı kendine kaptığını düşündüğümde kalbim boşlukla sızlıyor. Bungalovda fareleri kovalamak ve banyodan sonra çimlerde koşmak gibi ortak çabalarımızı özlüyorum. Bazen hala oradaymış gibi hissediyorum.
Kızımın üzüntüsüne, başka bir evcil hayvan almamaya karar verdim. “Baba, köpek sahibi olmanın nesi bu kadar zor?” diye sordu sonunda bana. “Hoşçakal,” diye mırıldandım boğuk bir sesle.
[email protected]
(Yazar, Jalandhar’dan emekli bir albaydır.)
Yürüyüşü ve tavrıyla tam bir aslandı ve herhangi birinin kendi bölgesine tecavüz etmesinden hoşlanmazdı. (HT dosyası)
“Sanawar’da devam ediyorlar ve eve bir köpek yavrusu alıyoruz”; Yatılı okulunu yarıda bırakmak üzere olan kızım için adil bir anlaşmaydı. Önümüzdeki dokuz yıl boyunca Simba, ailemizin ayrılmaz bir parçası olacaktı. Labradorlar çok zekidir; Antrenörü, emir alma hızı için onu övdü. Kısa sürede en yakın arkadaşım oldu ve bu bazen karımı rahatsız etti.
Yürüyüşü ve tavrıyla tam bir aslandı ve herhangi birinin kendi bölgesine tecavüz etmesinden hoşlanmazdı. Tek bir çocuk gibi, biri daha fazla ilgi gördüğünde kıskançlığı aşikardı. Sürekli açgözlü, yalvarırcasına oğlumun gözlerine baktı ve ona yemek servis edildiğinde “yemek” duymayı bekledi. Arabada bir yolculuktan önce heyecanla ağladı. Ruh hallerini yargılamak için altıncı bir hisse sahipti. Tüm kutlamalarda bize kuyruğuyla neşeyle eşlik etti; Hastalandığımda başını kucağıma koyarak beni teselli etti. O tanıdığım insandı; gerçek bir “köpek Sapien”.
Ahlaksızlıklardan o da nasibini aldı. Kanepede oturmasına izin verilmediğinden, diğerleri uyurken sık sık kuralları çiğniyordu. Evde yalnız kaldığında önüne çıkan her şeyi çiğneyerek öfkesini dile getirdi. Kupwara’da görev yaptığım sırada arkadaş olduğu bir maymunun kafasını okşadığı sevimli bir Haberm var. Çocuklar büyürken köpekler asla büyümez; Yaşlandıkça enerji seviyeleri düşer ama yaramazlığı azalmaz.
Eşim ölen ruhu teselli etmek için kutsal ilahiler okurken aile onun kalıntılarının etrafında oturdu. Mezara defnedilirken kalbimizin derinliklerinde hissettik. Mezarına güller diktik ve tahttan indirilinceye kadar her gün ziyaret ettik. Mofussil’deki Jhansi kasabası, Simba ile ilişkilendirilene kadar haritada sadece bir isimdi.
Ruhunun yaratıcısına dönmesinden bu yana yıllar geçti ama pati izleri hala kalbimde kazınmış durumda. Yürüyüşlerimizden önce ayakkabımla kaçtığını ya da tasmayı kendine kaptığını düşündüğümde kalbim boşlukla sızlıyor. Bungalovda fareleri kovalamak ve banyodan sonra çimlerde koşmak gibi ortak çabalarımızı özlüyorum. Bazen hala oradaymış gibi hissediyorum.
Kızımın üzüntüsüne, başka bir evcil hayvan almamaya karar verdim. “Baba, köpek sahibi olmanın nesi bu kadar zor?” diye sordu sonunda bana. “Hoşçakal,” diye mırıldandım boğuk bir sesle.
[email protected]
(Yazar, Jalandhar’dan emekli bir albaydır.)