Neden bir kitap yazmıyorsun? Birçok arkadaşım bunu öneriyor. Sonsuz miktarda okunabilir materyalin olduğu günümüzün akıllı telefon çağında kitabımı kim satın alacak? Ben sorardım. Ancak bu soru tekrar tekrar sorulduğunda bu ihtimali ciddi olarak düşünmeye başladım.
Askerin kılıcından kalemine yolculuk
Küçük yaşlardan itibaren bir kalem aldım ve düşüncelerimi kişisel bir günlüğe kaydettim. Ancak babamın beni karalamalarımı basmaya ikna etmesine rağmen asla günlük tutmanın ötesine geçemedim. Sonra bir gün onun sürekli ısrarı üzerine bu işe giriştim. Üç dönem Siachen Buzulu'nda görev yaptıktan sonra dünyanın en yüksek savaş alanındaki deneyimlerimi yazdım ve sundum. Hindustan Times. Birkaç gün sonra yayınlanması beni sevindirdi; O andan itibaren makale yazma yolculuğum başladı.
Sayısız hikaye var ama çok az hikaye anlatıcısı var. Bazıları doğuştan yazma yeteneğine sahipken, diğerleri büyük bir sıçrama yapma ve kafalarındaki düşünceleri kağıda kelimelere dönüştürme konusunda özgüvenden yoksundur. Bu işe giriştim ve aklıma gelen her şeyi karıştırdım ve bir dizi makale yayınladım. Yazı işleri ekibinin defalarca reddetmesiyle karşılaştığım için bu yol ilk başta kolay değildi.
Şans eseri, ne zaman bunun bana göre olmadığını hissetsem, tutkuma yeni bir hayat vermek için tek bir parça seçildi. Zamanla reddedilme oranı azaldı ve makalelerim cesaret verici bir düzenlilikle yayınlandı. Bir askerin kılıcı yavaş yavaş kaleme dönüştü.
Amerikalı devlet adamı Benjamin Franklin şöyle yazmıştı: Eğer ölüp çürüdükten sonra unutulmak istemiyorsanız, ya okunmaya değer şeyler yazın ya da yazılmaya değer şeyler yapın. Yaşadığım sıradan hayat kayıt yapmaya uygun değil. Geriye kalan tek seçenek dikkat çeken yüksek kaliteli bir metin yazmaktı.
Çalışmamın yalnızca kendi bacaklarının gücünün gerektirdiği kadar ileri gidebileceğini fark ettiğimde biraz endişeyle başladım. Makale yazmaktan kitap yazmaya geçiş girişimimde bir kez daha inancımın ilk adımını attım; Önümdeki merdivenin tamamını göremesem bile.
Bu kitabın performansı nasıl olacak? Gerçekten bunun hakkında pek fazla düşünmedim. Benim için yazmak doğuştan gelen bir iç dürtünün tezahürüdür; bir katarsis gibi davranır. Okuyucuların keyif alacağından emin olarak, düşüncelerimi hikayelere yoğunlaştırmaya yönelik bu yolculuktan keyif aldım. Sonuçta dünyada Alkış kadar sarhoş edici bir şarap yok.
Yayıncı çalışırken, kitabı isteyenlerin hayal kırıklığına uğramayacağını yürekten umuyorum. Birkaç yazarın kitabı okuduktan sonra ilham alıp bu örneği takip etmesi daha da sevindirici olurdu; Belki onların hikayeleri daha uzun yaşayacak ve zaman içinde yankı bulacaktır.
William Wordsworth'tan alıntı: Bir gazetede yer almak mutluluktur ama makalenizi orada okumak cennettir. Ve kim bilir ne zaman sözlerin bir başkasının hayat rehberinde bir sayfa haline gelecektir!
[email protected]
Yazar, Mohali merkezli serbest çalışan bir yazardır.
Askerin kılıcından kalemine yolculuk
Küçük yaşlardan itibaren bir kalem aldım ve düşüncelerimi kişisel bir günlüğe kaydettim. Ancak babamın beni karalamalarımı basmaya ikna etmesine rağmen asla günlük tutmanın ötesine geçemedim. Sonra bir gün onun sürekli ısrarı üzerine bu işe giriştim. Üç dönem Siachen Buzulu'nda görev yaptıktan sonra dünyanın en yüksek savaş alanındaki deneyimlerimi yazdım ve sundum. Hindustan Times. Birkaç gün sonra yayınlanması beni sevindirdi; O andan itibaren makale yazma yolculuğum başladı.
Sayısız hikaye var ama çok az hikaye anlatıcısı var. Bazıları doğuştan yazma yeteneğine sahipken, diğerleri büyük bir sıçrama yapma ve kafalarındaki düşünceleri kağıda kelimelere dönüştürme konusunda özgüvenden yoksundur. Bu işe giriştim ve aklıma gelen her şeyi karıştırdım ve bir dizi makale yayınladım. Yazı işleri ekibinin defalarca reddetmesiyle karşılaştığım için bu yol ilk başta kolay değildi.
Şans eseri, ne zaman bunun bana göre olmadığını hissetsem, tutkuma yeni bir hayat vermek için tek bir parça seçildi. Zamanla reddedilme oranı azaldı ve makalelerim cesaret verici bir düzenlilikle yayınlandı. Bir askerin kılıcı yavaş yavaş kaleme dönüştü.
Amerikalı devlet adamı Benjamin Franklin şöyle yazmıştı: Eğer ölüp çürüdükten sonra unutulmak istemiyorsanız, ya okunmaya değer şeyler yazın ya da yazılmaya değer şeyler yapın. Yaşadığım sıradan hayat kayıt yapmaya uygun değil. Geriye kalan tek seçenek dikkat çeken yüksek kaliteli bir metin yazmaktı.
Çalışmamın yalnızca kendi bacaklarının gücünün gerektirdiği kadar ileri gidebileceğini fark ettiğimde biraz endişeyle başladım. Makale yazmaktan kitap yazmaya geçiş girişimimde bir kez daha inancımın ilk adımını attım; Önümdeki merdivenin tamamını göremesem bile.
Bu kitabın performansı nasıl olacak? Gerçekten bunun hakkında pek fazla düşünmedim. Benim için yazmak doğuştan gelen bir iç dürtünün tezahürüdür; bir katarsis gibi davranır. Okuyucuların keyif alacağından emin olarak, düşüncelerimi hikayelere yoğunlaştırmaya yönelik bu yolculuktan keyif aldım. Sonuçta dünyada Alkış kadar sarhoş edici bir şarap yok.
Yayıncı çalışırken, kitabı isteyenlerin hayal kırıklığına uğramayacağını yürekten umuyorum. Birkaç yazarın kitabı okuduktan sonra ilham alıp bu örneği takip etmesi daha da sevindirici olurdu; Belki onların hikayeleri daha uzun yaşayacak ve zaman içinde yankı bulacaktır.
William Wordsworth'tan alıntı: Bir gazetede yer almak mutluluktur ama makalenizi orada okumak cennettir. Ve kim bilir ne zaman sözlerin bir başkasının hayat rehberinde bir sayfa haline gelecektir!
[email protected]
Yazar, Mohali merkezli serbest çalışan bir yazardır.